ماجرای درخشش مرموز بر فراز اوکراین
تاریخ انتشار: ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۵۲۰۱۲
درخششی که روز ۱۹ آوریل بر فراز کیاف دیده شد، مقامات شهر را بر آن داشت تا هشدارهای حمله هوایی را فعال کنند.
سرهی پوپکو، رئیس اداره نظامی شهر با استناد به دادههای اولیه گفت که این پدیده، نتیجه سقوط یک ماهواره فضایی ناسا به زمین است، اما ناسا بعدا این موضوع را رد کرد و گفت که در زمان درخشش، ماهواره ۳۰۰ کیلوگرمی «RHESSI» هنوز در مدار بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
«جاناتان مکداول» (Jonathan McDowell) ستارهشناس «مرکز اخترفیزیک هاروارد اسمیتسونین» (CFA) دوباره در یک توئیت جدید نوشت: یک بار دیگر میگویم درخششی که بر فراز کیاف دیده شد، ربطی به ورود مجدد ماهواره RHESSI ناسا ندارد که مدار آن تا هزاران کیلومتری اوکراین نمیرسد.
مقامات ناسا پیشتر در مورد سقوط ماهواره اطلاع داده بودند. آنها در بهروزرسانی ۱۷ آوریل اعلام کردند که انتظار میرود برخی از اجزای ماهواره پس از ورود مجدد باقی بمانند. خطر آسیب رساندن به مردم روی زمین کم است و تقریبا یک در ۲۴۶۷ برآورد میشود.
بهروزترین پیشبینی ناسا حاکی از آن است که ماهواره روز چهارشنبه ۱۹ آوریل ساعت ۸:۵۰ بعد از ظهر به وقت منطقه زمانی شرقی در جو ما بوده و به احتمال زیاد بر فراز صحرای بزرگ آفریقا وارد شده است.
درخشش مرموز بر فراز کیاف، رسانههای اجتماعی اوکراین را پر از تئوریهای توطئه کرده است و بسیاری از افراد گمان میکنند که بیگانگان سوار بر بشقاب پرندهها علت وقوع این درخشش در آسمان هستند. این اولین باری نیست که اجرام مرموز بر فراز این کشور مشاهده میشوند، اما «آژانس فضایی اوکراین» (SSAU) به تازگی گفت که این درخشش احتمالا نتیجه انفجار یک شهابسنگ و تبدیل شدن به یک گلوله آتشین هنگام ورود به جو زمین بوده است.
ماهواره RHESSI در سال ۲۰۰۲ با موشک «پگاسوس XL» یا (Pegasus XL) به مدار پایین زمین پرتاب شد. این ماهواره از یک طیفسنج استفاده کرد که به شناسایی پرتوهای ایکس و گاما میپرداخت تا دادههای مربوط به فورانهای خورشید به شکل شرارههای خورشیدی و خروج جرم از تاج خورشیدی را ثبت کند.
این ماهواره تنها یکی از زبالههای فضایی بالقوه خطرناکی است که پس از سقوط غیرقابل کنترل از مدار خبرساز شدهاند. چهار مورد از تقویتکنندههای «لانگ مارچ ۵بی» (Long March ۵B) چین، بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ به زمین سقوط کردند و زبالههای ناشی از آنها در ساحل عاج، بورنئو و اقیانوس هند باریدند. در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲، زبالههای ناشی از موشکهای شرکت «اسپیسایکس» (SpaceX) پس از سقوط، به مزرعهای در ایالت واشنگتن برخورد کردند و در یک مزرعه پرورش گوسفند در استرالیا فرود آمدند.
آژانسهای فضایی سرتاسر جهان سعی دارند بیش از ۳۰ هزار نمونه از بزرگترین قطعات این زبالهها را بررسی کنند، اما بسیاری از زبالهها برای تحت نظارت قرار گرفتن، بسیار کوچک هستند.
منبع: اسپیس
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوممنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ناسا شی عجیب زباله ها بر فراز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۵۲۰۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۵ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوریها، کشفها و حتی زادروزها و درگذشتهای دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمیگیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۵ اردیبهشت برابر ۲۴ آوریل را ورق میزنیم.
***
واپاشی ماهواره امید
۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ خورشیدی، ماموریت ماهواره امید، اولین ماهواره ساخت کشور که کل تجهیزاتش در صنایع الکترونیک ایران طراحی و تولید شد به پایان رسید. ساخت این ماهواره از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز و ظرف مدت ۲ سال برای انجام آزمایشهای مشترک آماده شد و در شب ۱۴ بهمن ۱۳۷۸ در مدار قرار گرفت. «امید» دومین ماهواره ایران در مدار بود. اولین ماهواره ایرانی، سینا ۱ نام داشت که سال ۲۰۰۵ از روسیه و برای ایران به فضا پرتاب شد. پساز پرتاب امید، سازمان فضایی آمریکا- ناسا- موفقیتآمیزبودن این پرتاب را تایید کرد. امید ماهوارهای مخابراتی با ابعاد کلی سازه ۳۸ در ۳۸ سانتیمتر در حالت بسته و وزن ۲۷ کیلوگرم بود که هر ۲۴ ساعت، در ارتفاع مداری ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر، ۱۵ بار دور زمین میچرخید و گزارشهای دورسنجی را به مرکز فضایی ایران میفرستاد. این ماهواره پساز ۸۲ روز ماموریت، با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و کار خود پایان داد.
پرتاب تلسکوپ فضایی هابل
۲۴ آوریل ۱۹۹۰ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۳۶۹ خورشیدی، شاتل فضایی دیسکاوری از پایگاه کیپ کاناروال پرتاب شد تا محبوبترین و تاثیرگذارترین تلسکوپ فضایی جهان را به مدار برساند. دیسکاوری در این ماموریت حامل تلسکوپ فضایی هابل بود که نامش را از ادوین هابل، اخترشناس آمریکایی گرفته است. به اعتقاد بسیاری از دانشمندان و علاقهمندان نجوم، تلسکوپ فضایی هابل که حاصل همکاری سازمانهای فضایی اروپا و آمریکا (اسا و ناسا) است مهمترین ابزار ساختهشده در کل تاریخ علم است. هابل نخستین تلسکوپ نوری بود که موفق شد از یک سیاهچاله تصویربرداری کند. این سیاهچاله جرمی معادل چندمیلیارد برابر خورشید دارد. همچنین برای اولینبار توانست تصاویری واضح از تولد و مرگ ستارگان ارائه کند.
اندرو اسمیت هالیدی
۲۴ آوریل ۱۹۰۰ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۲۷۹ خورشیدی، اندرو اسمیت هالیدی، مهندس و مخترع انگلیسیآمریکایی که سامانه تراموا را برای اولینبار در تپههای شیبدار خیابانهای سانفرانسیسکو ساخت و آن را در اول آگوست ۱۸۷۳ راهاندازی کرد درگذشت. ترامواهای روی ریل مجهز به وسیلهای مکانیکی بودند که کابل متحرک بیانتهای زیرزمینی را برای حرکت میگرفت و رها میکرد تا متوقف شود. کابل از اطراف قرقرهها عبور میکرد و با چرخ بزرگی در موتورخانه به حرکت در میآمد. او قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال ۱۸۵۳ شغل ساخت طناب سیمی را از پدرش آموخته بود. هالیدی ساخت طناب سیمی تراموا را در سال ۱۸۵۷ آغاز کرد. او همچنین روشی را برای جابهجایی بار روی درهها بااستفاده از یک طناب سیمی بیپایان و اختراعاتی برای انتقال نیرو با طناب سیمی ابداع کرد که منجر به ساخت تلهکابینها و ترامواهای امروزی شد.
ولادیمیر کاماروف
۲۴ آوریل ۱۹۶۷ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۳۴۶ خورشیدی، ولادیمیر میخائیلوویچ کاماروف، فضانورد شوروی درگذشت. او را بهعنوان اولین انسانی میشناسند که طی یک ماموریت فضایی جان باخت. کاماروف در دو ماموریت فضایی پرواز کرد. نخستینبار، در ماموریت یکروزه، ۱۲ تا ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴، فرمانده وسخود-۱ بود. در این ماموریت، بوریس بوریسوویچ یگوروف، اولین پزشک شاغل در فضا و کنستانتین فئوکتیستوف مهندس فضاپیما حضور داشتند. برای این فرود، چترهای فضاپیما در ارتفاع ۷ کیلومتری باز شدند و در پی آن، سامانه فرود نرم که از جریان گازهای نازلها برای کاهش سرعت تماس نزدیک به صفر با زمین استفاده میکرد فعال شد. کاماروف، طی فرود پساز دومین ماموریت فضاییاش وقتی فرمانده سایوز-۱ بود، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۶۷ در پروازی که حدود ۲۷ ساعت بهطول انجامید جان باخت. در مرحله بازگشت، فضاپیمای او در چتر اصلی خودش گیر کرد و چندین مایل بعد به زمین سقوط کرد.
()
انتهای پیام/